ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းအပ္ႏွံမႈ ပိုမိုမ်ားျပားလာ

အံ့ဘုန္းျမတ္ ၂ ဇြန္ ၂၀၁၀

http://burmese.dvb.no/news.php?id=11072

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ဖြင့္လွစ္လွ်က္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ သားသမီး ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းအပ္ႏွံမႈ မႏွစ္ကထက္ ပိုမ်ားျပားလာပါတယ္။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေပၚရွိ စာသင္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ အျခား ထိုင္းႏိုင္ငံ တာ့ခ်္ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ ျမန္မာစာသင္ေက်ာင္း ၆၄ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအပ္ႏွံမႈေတြ မႏွစ္ကထက္ ပိုမို မ်ားျပားလာတာပါ။ ဒီလိုမ်ားျပားလာတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္အေျခစိုက္ ပညာေရးသုေတသီ ေဒါက္တာသိန္းလြင္က အခုလို ႏိႈင္းယွဥ္ ေျပာျပပါတယ္။

“ေက်ာင္းေတြမွာက ဒီႏွစ္မႇာ ေက်ာင္းသား သိသိသာသာတုိးလာတာ ရွိတယ္။ ဆရာမ ေဒါက္တာစင္သီယာ ဦးစီးတဲ့ စီဒီစီအီး ေက်ာင္းဆုိရင္ မႏွစ္က ေက်ာင္းသား တေထာင္လက္ခံတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ တေထာင္နဲ႔ ႏွစ္ရာေက်ာ္သြားၿပီ။ ကေလးေတြလည္း ေနရာအခက္အခဲ ရွိတယ္။ ေစတနာေက်ာင္းဆုိလည္း အလားတူပဲ။ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားဦးေရ တရာေလာက္ပဲ ဆန္႔တယ္။ လာအပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားက တရာေက်ာ္ေနေတာ့ ေနရာလည္းမရွိေတာ့ ကေလးေတြလက္မခံႏိုင္ဘူး။ တျခားေက်ာင္းေတြလည္း အလားတူပဲ၊ ေက်ာင္းသားေတြက တုိးလာတယ္။”

ဒီလို ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ သားသမီး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ပုိမိုမ်ားျပားလာတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ ထူေထာင္ထားတဲ့ စီဒီစီအီးေက်ာင္းက ဆရာဦးေအာင္ခိုင္က သူ႔အျမင္ကို အခုလို ေျပာပါတယ္။

“မဲေဆာက္မွာ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ပိုၿပီးမ်ားလာတာက က်ေနာ္တို႔ ၀မ္းသာစရာ အခ်က္ေတာ့ မျမင္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ထဲမွာ အေျခအေနေတြ ပိုဆုိးလာတဲ့ အေနအထားကို ျပတာပဲေလ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာက အနာဂတ္က သိပ္မေသခ်ာဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစား၊ ႀကိဳးစား ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအနာဂတ္က သိပ္ၿပီးေတာ့ တိတိက်က် မရွိလွဘူး။ ဒီကေက်ာင္းေတြက ၿပီးသြားလုိ႔ရွိရင္ အလုပ္ထဲပဲ ေရာက္ဖို႔ မ်ားတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ အနာဂတ္က သိပ္မလြယ္ဘူး။ ဒီကေန ျပန္သြားမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္က ဟုိမႇာက လက္ခံႏုိင္ဖို႔အတြက္ အေျခအေနက မရွိဘူးေပါ့။”

ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းပညာသင္ေက်ာင္း တာ့ခ်္ခ႐ိုင္အတြင္းမႇာ ၆၄ ေက်ာင္းရွိၿပီး အဲ့ဒီမႇာ အထက္တန္းေက်ာင္း ၇ ေက်ာင္းရွိၿပီး က်န္တာေတြကေတာ့ မူလတန္းနဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း သူကဆက္ေျပာပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီေက်ာင္းေတြရဲ႕ ရပ္တည္ေရးအေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ေဒါက္တာသိန္းလြင္က

“ေက်ာင္းအပ္တဲ့ ကေလးကမ်ားေတာ့ ေက်ာင္းေတြက ေနရာမရွိ။ ေနာက္အခက္အခဲက ဆရာလည္း မလုံေလာက္ဘူး။ ဒီႏွစ္မွာက အလွဴေငြေတြက သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတယ္။ မဲေဆာက္က ေက်ာင္းေတြမွာ အလွဴရွင္ေတြေလ်ာ့ေတာ့ တဖက္ကလည္း ေငြလဲႏႈန္းက ေျပာင္းသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ထိုင္းေငြမွာ အရနည္းသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီေက်ာင္းေတြမႇာ ေငြမလုံေလာက္ ျဖစ္တယ္ေလ။ ျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတြလည္း တုိးမခန္႔ႏုိင္၊ တခ်ဳိ႕ဆရာေတြဆုိ လခမရတာ သုံးေလးလ ရွိၿပီ။ စီဒီစီေက်ာင္းဆုိရင္ ဆရာေတြအားလုံးလစာ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္း လခေလ်ာ့ရတယ္။ အခက္အခဲက ဘယ္လုိလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားဦးေရ တုိးလာတယ္။ ေက်ာင္းက ေနရာမဆန္႔ဘူး။ တုိးခ်ဲ႕ဖုိ႔ကလည္း ေငြမလုံေလာက္ဘူး၊ အဲလိုသြား ျဖစ္ ေနတယ္။”

ဒီေက်ာင္းေတြက မူလတန္းအတြက္ သင္႐ိုညႇန္းတန္းေတြကို ျပဌာန္းထားၿပီး အဲဒီထဲမႇာ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ထိုင္းစာ၊ သခ်ၤာ၊ သိပၸံနဲ႔ လူမႈေရးဘာသာေတြ ထည့္သြင္းေပးထားပါတယ္။ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းအတြက္ သင္႐ိုးညႇန္းတန္းကိုေတာ့ ျပဌာန္းဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရးပံုစံကေတာ့ သူငယ္တန္းကေန ၁၂ တန္း အထိရွိၿပီး အဲဒီကေန ထိုင္းတကၠသိုလ္ေတြမႇာ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းတာ၀န္ရႇိသူေတြက ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္က တကၠသိုလ္နဲ႔ ေကာလိပ္အသီးသီးကတာ့ ဒီေက်ာင္းေတြက ေအာင္ျမင္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို လက္ခံျခင္း မရွိေသးပါဘူး။