အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္လိုအပ္မႈ
အံ့ဘုန္းျမတ္ (၂၉။ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀)
ကၽြန္ေတာ္စာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။ စာမေရးျဖစ္ဘူးဆိုတာကလည္း ကိုယ္ေရးတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ၿပီးၿပီးေရာ ပို႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ၿပီစလြယ္ မေ၇းခ်င္တဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တေလာက သတင္းတစ္ပုဒ္ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ “ျမန္မာလူငယ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေ၀းလာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေတြကို ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အျမင္ေတြနဲ႔ စုေပါင္းၿပီး ၆ မိနစ္ နီးပါရွိတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးအေနမ်ိဳးနဲ႔ေ၇းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသတင္းေဆာင္းပါးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမည္မသိရတဲ့ လူငယ္ဆိုတဲ့ နာမည္၀ွက္နဲ႔ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳခ်က္တစ္ခုလည္းရခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာေတာ့ လူငယ္က
“လက္ရွိ လူငယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းအျခားကို အသက္အားျဖင့္ သတ္မွတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္… မဲေပးလို႔ရတဲ့အရြယ္ဆိုေတာ့ကာ အနည္းဆံုး ၁၈ ျဖစ္ရမယ္… ဒီေတာ့အဲေနာက္ပိုင္းမွာပဲ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ကို လူငယ္လို႔ ေျပာဖုိ႔ခက္ျပန္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အိုဗားမား ေတာင္ ၄၀ ၀န္းက်င္ကို… ဒီေတာ့ ခုလက္၇ွိ လူငယ္ ၁၈ နဲ႔ ၃၀ ၾကားလို႔ အၾကမ္းဖ်ဥ္းသတ္မွတ္လိုက္ၾကရေအာင္။ က်ေနာ္ကလဲ ဒီ၀န္က်င္ကပဲဆိုေတာ့ လူငယ္ပဲဆိုပါေတာ့… က်ေနာ္ေလ့လာမွဳ အားေကာင္၏ မေကာင္း၏ ကိုေဘးကိုအသာေလးခ်ိတ္ထားရင္ေတာင္ က်ေနာ္ ပတ္၀န္းက်င္ လူငယ္အသိုင္းအ၀ုိင္း လက္ရွိ အျပင္ေလာကာမွာေပါ့ေလ ဒီ ပို႔စ္ကလိုမ်ိဳး … ကိုမင္းကိုနုိင္တို႔ စတဲ့… သူေတြလဲ မသိဘူးဗ်… စိတ္မ၀င္စားတာက စိတ္မ၀င္စားတာဘဲ… သူတို႔ကို သိလု႔ိ မသိလု႔ိနဲ႔ ကိုမဆိုင္တာ… လူငယ္ေတြ ယံုၾကည္ေလးစားရတဲ့ 88 မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေရးထားတာပါေနလို႔ပါ… ထိုစာသားကို လူငယ္တစ္ေယာက္ေရွ႔မွာသာေျပာၾကည့္ က်ေနာ္ အာမခံနိုင္တယ္ အေယာက္ ၁၀ ေယာက္မွာ ၁ေယာက္ ရွားရွားပါးပါးမွ ေတြ႔ပါလိမ္႔မယ္… က်န္တဲ့ ၉ ေယာက္က အဲ ယံုၾကည့္စရာ ဘာမွန္းေတာင္မသိတာေတြ႔ပါလိမ္႔မယ္…။ လူငယ္ေတြ ကိုက အသံုးမက်တာပါ… အမွန္ေျပာရရင္ေတာ့… နိုင္ငံေရးကို မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ လုပ္ထားတယ္ဆိုတာ မျငင္းပါ…။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္လဲ သိခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး ဘယ္ေလာက္ ဘယ္သူ ဘာတားတား သူတို႔ အေပ်ာ္ အပါး ဆိုရင္ ရွာက်န္တတ္ပါတယ္… ခိုးလုပ္တတ္ပါတယ္… မရရေအာင္ ရွာေဖြတတ္ပါတယ္… နိုင္ငံတစ္ကာက အသိအျမင္ ဗဟုသုတ သာ မ တိုးမယ္… အေပ်ာ္အပါး မဟုတ္၇မ္းတယား မွန္သမွ် သူတို႔ ရပါတယ္… ျမန္မာျပည္ လူငယ္ေတြ ေခတ္မမွီေျပာလွ်င္ မွားမည္…။ မွီပါသည္ မွီသည္မွ တစ္ဘက္ကိုပင္ ကမ္းခပ္ပါေသးမည္..။ တစ္ကမၻာလံုး သံုးတဲ့ အင္တာနက္ကို သံုးပါသည္…။ ခ်က္တင္တတ္သည္ ရည္းစားထားသည္ေလာက္သည္ သိသည္…။ ထိုသို႔ေသာ လူငယ္မ်ား မ်ားျပားေနေသးသည္…။ ဒါဥပမာ တစ္ခုတည္းရယ္ပါ…။ အျခားအျခား အမ်ားအျပားရွိေသးသည္…။ လူငယ္ေတြကိုက ပါ…” လို႔ လူငယ္တစ္ဦး သံုးသပ္ခဲ့တာပါ။
ဒီေနရာမွာ သူနဲ႔ အျမင္မတူတဲ့ လူငယ္ေရးရာေတြေ၇းတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ဦးရဲ႕ အျမင္ကေတာ့လည္း ထူးျခားေနျပန္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ျပည္သူေတြ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မ၀င္စားပဲေနေနၾကေပမယ့္ သူစိတ္ထဲမွာ အစစအရာရာ တိုးတက္မႈေႏွာင့္ေႏွးေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနေတြ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဒီအေျခ အေနကို ေျပာင္းလြဲႏိုင္စြမ္းမရွိၾကတဲ့အတြက္ မသိလိုက္ မသိဖာသာေနေနၾကရတာျဖစ္ၿပီး။ မီး႐ႈးမီးပန္းႏိုင္ငံေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈ (အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက လူထုလႈပ္ရွားမႈအသြင္းေဆာင္လာျခင္း) ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး မွာေတာ့ အင္အားတစ္ခုအေနနဲ႔ပါ၀င္လာတက္ၾကပါတယ္။ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ စက္တင္ဘာ သံဃာေတာ္ေတြဦးေဆာင္တဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈမွာ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစက္တင္ဘာလူထုလႈပ္ရွားမႈကို စစ္တပ္က အၾကမ္းဖက္ႏိႈမ္နင္း လိုက္တဲ့အခါမွာလည္း လူငယ္ေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚထဲမွာ ငါတို႔ပါ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွထူးမလာပါဘူးဆိုတဲ့ အသိနဲ႔အေတြးအေခၚက ဆြဲသြားျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေခါင္းေဆာင္သစ္လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေတြးအေခၚ ဒႆနပညာရွင္ေတြ မရွိေသးတာေၾကာင့္ လူငယ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး အသိစိတ္ေတြဟာ မီးခဲျပာဖံုးျဖစ္ျဖစ္သြားရတာပါ။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လည္း အစိုးရရဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရားေတြ၊ အီလစ္လို႔ေခၚတဲ့ အစိုးရတပိုင္းစီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြ၇ဲ႕ လက္၀ါးႀကီးအုပ္မႈေတြနဲ႔ ျမန္မာလူမႈအဖြဲ႔အစည္း၀င္ ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနေအာင္၊ ေနစဥ္နဲ႔အမွ် စား၀တ္ေနေရးဆိုတဲ့ ဘ၀ရပ္တည္ေရး စတဲ့အေျခခံအခ်က္ ေတြကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေနရံုနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာေၾကာင့္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြအေနနဲ႔ကလည္း…
ငါတို႔ေသနက္သံေတြၾကားမွာ ေမြးခဲ့ရတယ္….
ေသနက္သံေတြနဲ႔ ႀကီးခဲ့ ရတယ္…
အုပ္ခ်ဳပ္ေ၇းပံုစံအလြဲ… ပညာေရးပံုစံအလြဲေတြနဲ႔
ဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ရာမယ့္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတယ္လို႔ မေတြးၾကပဲ..
အမ်ားတကာကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ဒါထက္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္
ႀကိဳးစားေနသင့္ၾကပါတယ္….
အထူးသျဖင့္ ဒါေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ မလိုေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္…..
ဒီအေျခအေနေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယဥ္ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီေခတ္မွာ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ သူကၽြန္ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးဆိုတဲ့ ေကၽြးေၾကာ္သံေတြေနာက္မွာ ျပည္သူလူထုက လြယ္လြယ္ကူကူလိုက္ပါ လာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ အခုအေျခ အေနကေတာ့ စစ္ကၽြန္ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရး ဒီမိုကေရစီရရွိေရး စတဲ့ေကၽြးေၾကာ္သံေအာက္မွာေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပည္သူလူထုက မသိခ်င္ေယာင္ စေဆာင္လာပါတယ္။ ကိုယ္သားသမီး ကိုယ့္ေဆြ ကိုယ္မ်ိဳးေတြပဲ တပ္မေတာ္ထဲမွာ အႀကီးအကဲအေနနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေစခ်င္ၾကတာမ်ိဳးေတြရွိလာတယ္။ ေနာက္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ေၾကြးေၾကာ္သံေအာက္မွာေတာ့ လက္ရွိ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ အခြင့္ထူးခံစားေနရတဲ့ အဆင္ေျပေနၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဆိုကလည္းရွိေနျပန္တယ္။ သူတို႔ကလည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တရပ္ေျပာင္းလဲ လိုက္၇င္ သူတုိ႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ သူတို႔ရရွိေနတဲ့ အခြင့္အေ၇းေတြ ဆံုး႐ံႈး၇မွာမ်ိဳး မလိုလားၾကျပန္ပါဘူး။ ဒီအေျခအေန မွာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးပါ၀င္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ လႈပ္ရွားလာႏိုင္ေအာင္ စည္း႐ံုးဖို႔က အေတာ္ခက္မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရျပန္မွာပါ။
သမိုင္းကို အလြယ္ျပန္ၿပီး သံုးသပ္ၾကည့္၇င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး စစ္ေအကာလ အစပိုင္းမွာေတာ့ ဒီမိုကေ၇စီစနစ္ကို လွ်ပ္ျပက္သလို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ၾကရေပမယ့္ တကယ္ကို အခိုက္အတန္႔ေလးပါပဲ။ ဦးႏုနဲ႔ သခင္သန္းထြန္း အကြဲအၿပဲကစၿပီး လူတန္းစားတိုက္ပြဲေတြ ကတဆင့္ ေသနက္သံေတြစတင္ခဲ့ရတာ အခုအခ်ိန္ထိ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေ၇းနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေ၇းဒႆပညာရွင္ေတြ နည္းပါးမႈပါ။ စစ္ႀကိဳေခတ္၊ စစ္တြင္းကာလနဲ႔ စစ္ၿပီးကာလနဲ႔ စစ္ေအးေခတ္ကာလ ေတြရဲ႕ ကမၻာႏိုင္ငံေ၇းကိုၾကည့္ရင္ ႏိုင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြရဲ႔ ဦးေဆာင္မႈေတြနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြကို ဦးေဆာင္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ ေတာ္လွန္ေ၇း စစ္တလင္းက ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ သူရဲေကာင္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကမၻာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းႀကီးေတြက ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကည့္ပဲ ျဖစ္ေန ၾကတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဒႆနေဗဒပညာရွင္ေတြလို႔ ဆို၇မယ္ထင္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ေတာ့ ပေလတိုရဲ႕ (ရီပတ္ပလစ္က်မ္း) ထဲက အေျခအေနမ်ိဳးလို႔ဆိုရမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာလည္း ဒီအေျခအေနမ်ိဳးရွိေနၾကတဲ့ ပညာတက္ ပုဂၢိဳလ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနၾက ပါတယ္။ သူတို႔တေတြအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ထဲက ေသနက္သံေတြ တိတ္သြားဖို႔ႀကိဳးစားသင့္သလို ေနာက္လက္ဆင့္ ကမ္းေပးခဲ့ရမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကိုလည္း ဒႆနနဲ႔တိုင္ျပည္ကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုိင္မယ့္ မ်ိဳးဆက္ ေတြအျဖစ္ ေမြးဖြားေပးခဲ့ဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။ မင္းတို႔ကေတာ့ျဖင့္ ေသနက္သံေတြၾကားမွာ ႀကီးခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ ဘာမွ သိမွာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ခ်ိဳးႏိႈမ္နဲ႔ အျမင္မ်ိဳးေတြနဲ႔ မၾကည့္ၾကပဲ သူတို႔အတြက္ ဘယ္လိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈေတြ လုပ္ေပးသင့္တယ္ဆိုတာ ေတြးေခၚစဥ္းစား လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လို႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါ တယ္။ လက္ရွိႏိုင္ငံေ၇းအေျခအေနမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အျပင္ အားထားစရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ တို႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ လူငယ္ေတြအတြက္ လိုအပ္ေနပါတယ္။ လူငယ္ေတြ လိုအပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈ မ်ိဳးကိုေပးႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တာ၀န္ယူတာ၀န္ခံမႈအျပည့္နဲ႔ လူငယ္ေတြေရွ႕ကို ထြက္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြအေနနဲ႔ကလည္း ငါတို႔ေသနက္သံေတြၾကားမွာ ေမြးခဲ့ရတယ္။ ေသနက္သံေတြနဲ႔ႀကီးခဲ့ရတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေ၇းပံုစံအလြဲ… ပညာေရးပံုစံအလြဲေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ရာမယ့္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတယ္လို႔ မေတြးၾကပဲ.. အမ်ားတကာကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ဒါထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသင့္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒါေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ မလိုေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။
အံ့ဘုန္းျမတ္
ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြအေနနဲ႔ကလည္း
ငါတို႔ေသနက္သံေတြၾကားမွာ ေမြးခဲ့ရတယ္။ ေသနက္သံေတြနဲ႔ႀကီးခဲ့ရတယ္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေ၇းပံုစံအလြဲ… ပညာေရးပံုစံအလြဲေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ရာမယ့္
ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတယ္လို႔ မေတြးၾကပဲ.. အမ်ားတကာကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ့္
ဒါထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္
ႀကိဳးစားေနသင့္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒါေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ မလိုေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။
I agree with you.youth are directly responsible for development of
youth.if.let us say.military junta s destroying potential of
youth,they should defy government by promoting and developing
themselves.
Posted by KMN | January 29, 2010, 7:59 amကၽြန္မအျမင္ကေပါ့ေနာ္.. သမိုင္းဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔ သိထားရမယ္.. သိထားသင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းထဲမွာ မေနသင့္ေတာ့ဘူး.. သမိုင္းထဲက ထြက္ၿပီး လုပ္သင့္တာကို လုပ္ရမွာက လူငယ္ေတြရဲ႕ တာ၀န္ပါပဲ.. ဦးႏုဘာျဖစ္တယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာျဖစ္တယ္.. ဦးေန၀င္းဘာျဖစ္တယ္.. ဦးသန္းေရႊဘာလုပ္ေနတယ္ စတာေတြကို ကၽြန္မတို႔ နာက်င္စြာနဲ႔ သိရမယ္.. ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ အသက္ႀကီးေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဆီက အေတြ႔အႀကံဳေတြယူၿပီး ကိုယ္တိုင္အိုင္ဒီယာ အသစ္ေတြနဲ႔ စြန္႔ဦးတီထြင္ရမယ္.. အကိုေျပာထားတဲ့ အတိုင္းပဲေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြဆီမွာ Change ဆိုတဲ့ Resolution က နည္းေနေသးတယ္။ တစ္ခုခုေကာင္းဖို႔ ေျပာင္းလဲရမယ္ဆိုတာက အစိုးရေျပာင္းမွ မဟုတ္ဘူး။ လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္ ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္တယ္။ မေကာင္းဘူး မေကာင္းဘူးထိုင္ေျပာေနၿပီး ေျပာင္းလဲရမယ္ ေျပာင္းလဲရမယ္ ေျပာေနတာက အေျဖမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္တိုင္း Change Resolution Concept ကို သိကိုသိရမယ္.. ဒါကို စိတ္သႏၱာန္ထဲထိ ကိန္း၀ပ္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ နည္းလမ္းမရွိတာ မဟုတ္ဘူးရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စား ၀တ္ ေန ေရး ေတာထဲက မထြက္ႏိုင္ၾကလို႕ ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ လံုးပန္းေနၾကရလို႔ ကၽြန္မတို႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကေသးတာပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ တစ္ရက္ တစ္ရက္ကို ဗီဇာရံုးေတြ ပတ္စ္ပို႔ ရံုးေတြမွာ လူေတြ တန္းစီေနတာဟာ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာမွ မဟုတ္တာ။ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာ လူေတြမက်န္ေတာ့ရင္၊ ေတာ္တဲ့လူေတြ ႏိုင္ငံကို ျပန္မလာေတာ့ရင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခြင့္ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။
ဆန္႔က်င့္တယ္ဆိုတာ အျပင္ထြက္ၿပီး တို႔အေရးေအာ္ေနမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အတြင္းမွာေနၿပီး ေအး ေအး ေဆး ေဆး ဆန္႔က်င္ေနလို႔လည္း ရပါတယ္။ ေျပာရင္ အကုန္ပါကုန္ေတာ့မယ္.. မီး မီး ေၾကာက္ ေၾကာက္.. ေတြ႔လား ကၽြန္မေတာင္ ေၾကာက္ေနၿပီ.. ဟား ဟား
မိုက္တဲ့ ပိုစ့္ေလးတစ္ခုပါ.. ကၽြန္မကေတာ့ အားေပးတယ္..
Posted by PG | January 29, 2010, 8:01 amေဆြးေႏြးပါပီခင္ဗ်ာ၊
၁) တကယ္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မွဳကိုခြဲေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္၊ ေဆာင္းပါးက ေျပာခ်င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္သစ္လိုေနတယ္ဆုိတာ ျငင္းစရာမရွိပါ၊
၂) ေတြးမိတာတခုက အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္သစ္ဆုိတာ လူပု၈ိဳလ္ အသစ္သစ္ေတြျဖစ္ႏုိင္သလို။ ေခါင္းေဆာင္မွဳအသစ္ကို လူေဟာင္းေတြကေရာ မေပးႏုိင္ဘူးလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္။ တေက်ာ့ျပန္ အဂၤလိပ္ေခတ္။ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးကို ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူေတြဟာ ၁၉၃၀ တ၀ုိက္ တကၠသိုလ္ေရာက္ခဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ၊ ဒီထက္ေဟာင္းတဲ့လူကို ျပပါဆုိရင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွဳိင္းကို ျပရပါမယ္၊ (၁၉၇၀) တ၀ုိက္ ္ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးလွဳပ္ရွားမွဳအထိ သူ႔ေခါင္းေဆာင္မွဳဟာ အသစ္အသစ္ေတြ ျဖစ္ထြန္းေနတာေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္၊
၃) ႏိုင္ငံေရးဒသနေခါင္းပါးတယ္လို႔ေျပာရင္ အျငင္းပြားစရာေတြရွိႏုိင္ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံေရးနယ္က ပုဂိဳလ္ေတြဟာ ကမၻာအဆင့္မီ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြလို႔ေျပာရင္ လြန္မယ္မထင္လုိ႔ပါ၊
၄) ဒါျဖင့္ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ေမးရင္ေတာ့
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မပါးနပ္တာ (ညီညြတ္မွဳမရွိတာက အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ျပီ) စစ္တပ္က အားၾကီးျပီး အသာစီးရသြားတာက အက်ဳိးဆက္လို႔ထင္ပါတယ္၊ ( ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက စစ္တပ္ကို တပည့္ေမြးရင္း ကိုယ့္ေမြးတဲ့သူရဲ ကိုယ္ျပန္မႏုိင္တာမ်ဳိးပါ၊ အဲဒီတုန္းက စစ္တပ္ကို တပည့္ေမြးတာက ဆန္းတဲ့ကိစၥလို မထင္ပါ)
၅) ဒီၾကားထဲ စစ္တပ္အားကို ျဖိဳဖို႔ ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြ ေပၚပါတယ္၊ (၇၄-၇၅-၇၆-၈၈-၉၆)
ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္အားၾကီးတာကို တခါမွ အားနည္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ ေတာေရာက္။ ကြ်န္းေရာက္ျဖစ္ပါတယ္၊ စစ္တပ္အားၾကီးခဲ့ပါတယ္၊
88 မွာ တခါပဲ စစ္တပ္က အားနည္းတာျဖစ္ျပီး အဲဒီတုန္းကလည္း ေခါင္းေဆာင္မွဳကို မေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး၊ (ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနခဲ့ပါတယ္)၊
၆) အခုလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္၊ ေထာင္ထဲက လူေတြကို မေျပာပါ၊ အျပင္က
လူေတြ ေခါင္းေဆာင္မွုမေပးႏုိင္ပါဘူး၊
၇) ၈၈ တုန္းက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြကပဲ ၂၀၀၇ မွာ ေခါင္းေဆာင္မွဳအသစ္ကို ေပးေတာ့ ေထာင္ခ်ခံရပါတယ္၊ (ကိုမင္းကိုႏုိင္။ ကိုကိုၾကီး။ ဇာဂနာ စသျဖင့္)။
တျခားေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြက ေခါင္းေဆာင္မွဳအသစ္ကို ေပးေတာ့လည္း ေထာင္ခ်ခံရတာပါပဲ၊
(ဆုိလုိတာက စစ္တပ္အားၾကီးေနတုန္းလုိ႔ ဆုိခ်င္တာပါ၊)
ဒါေၾကာင့္
၈) စစ္တပ္အားၾကီးတာကို က်ေနာ္တို႔ မတတ္ႏုိင္ပါ၊
ေခါင္းေဆာင္မွဳမေပးႏုိင္တာက ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႔ ျပသနာျဖစ္ပါတယ္၊
ဒါက ေၾကာင္ကို ဘယ္သူခ်ဴဆြဲမလဲဆုိတဲ့ ျပသနာပါပဲ၊
နည္းနာေတြ ေျပာင္းသင့္ေျပာင္းရပါမယ္၊
ဒါကို လူသစ္ေတြ မလုပ္ႏုိင္ပါ၊ (ဒါက ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမွဳျဖစ္ပါတယ္)
(အေမရိကားလို႔ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ကြာမယ္ထင္ပါတယ္၊ ဒါေတာင္ အိုဗားမားနဲ႔ မက္ကိန္း ကိစၥမွာ မက္ကိန္းရဲ႔ ဗီယက္နမ္စစ္စြန္႔စားခန္းေတြ အေတာ္တာသြားတာ သတိထားမိပါတယ္၊)
ျမန္မာျပည္ ျပသနာက လူျပသနာမဟုတ္ပါဘူး၊ မူျပသနာျဖစ္ပါတယ္၊ လူမျပင္ပါနဲ႔၊ မူျပင္ရမယ္ထင္ပါတယ္၊ (လူေျပာမ်ားတဲ့ လူနဲ႔ မူ ျပသနာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ပါ)
ရွိျပီးသားေခါင္းေဆာင္ေတြကေန ေခါင္းေဆာင္မွဳအသစ္ေတြကို ေပးတာက ပိုျမန္ျပီး အလုပ္ပိုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ေနာက္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ေမြးဖို႔ကေတာ့ အခ်ိန္ပိုၾကာျပီး၊
ပိုအားနည္ဖို႔ ရွိတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္ ခင္ဗ်ာ၊
ေနသြင္
Posted by NT | January 30, 2010, 8:55 am