ဗုံလုံသီး သို့……………

မျှော်လင့်ချက်တွေကို
ခံစားချက်တွေနဲ့ မြှားယူနေကြရတဲ့အချိန်တွေမှာ
မင်းနှလုံးသားဟာ
မာကြောနေလိမ့်မယ်ဆိုတာ
မင်းမျက်ဝန်းတွေက
သက်သေထူပြီးသားပါ ဗုံလုံသီးရေ…….။။

ခရမ်းနုရောင် ပျဉ်းမပန်းတွေ ကြွေကျနေတဲ့
အဲ့ဒီပေတရာလမ်းပေါ်က
မင်းရဲ့ အသက်ရှူသံမျှင်မျှင်လေးကို
ငါ့နားမှာ ကြားယောင်နေမိပါသေးရဲ့…
ငါ့အလွမ်းတွေ ပန်းအဖြစ်တောင် မပွင့်နိုင်သေးဘူး….။

ကျစိမ့်တစ်ခွက် ကိုယ်စီနဲ့
ဖင်ကို သံရိုက်ပြီး ငါတို့ထိုင်နေခဲ့ကြဘူးတဲ့
(အိုင်တီ) နေရက်တွေက (လှည်းတန်း၊ အင်းစိန်လမ်းမရှိ အိုင်တီလက်ဘက်ရည်ဆိုင်)
ဘဝမှာတော့ အစားထိုးစရာကင်းမဲ့သွားတဲ့
ကွက်လပ်တစ်ခုပဲပေါ့…..။

ငါကိုယ်တိုင်က
ယုံကြည်မှုတပိုင်းတဆနဲ့
လွတ်လပ်မှုတိုက်ပွဲထဲ
မင်းရဲ့တွဲလက်ကို ဆွဲဖြုတ်ရင်း
ခုန်ဝင်ခဲ့မိတာလေ….
အဲ့ဒါ မင်းအတွက်လည်းပါသလို
ငါ့အတွက်လည်းပါတယ်
ယုံကြည်မှုတပိုင်းတဆနဲ့ ထင်ရာဆိုင်းနေကြရတဲ့
ငါတို့ မျိုးဆက်တွေအတွက်လည်းပါတယ် ဗုံလုံသီးရယ်…..။

တစ်ချို့မျှော်လင့်ချက်တွေကို
ခံစားချက်နဲ့မြှားယူ
တစ်ချို့မျှော်လင့်ချက်တွေကိုလည်း
လှောင်ချိုင့်ထဲက ဆွဲမထုတ်နိုင်ကြတဲ့
ငါတို့မျိုးဆက်ရဲ့ သင်္ကေတကို
မင်းနဲ့ သက်သေထူရစေ့မယ် ဗုံလုံသီး….။

စက်တင်ဘာလရဲ့ မိုးရေစက်တွေကြား
ယုံကြည်မှု ခံစားချက်တွေကို
သံပြိုင်ကျူးရင့်ရင်း
မျှော်လင့်ချက် ဆန္ဒတွေပြည့်စုံအောင်ု
အတူတူမြှားယူခဲ့ကြဘူးတယ်နော်……
ဆူးလေဘုရားလမ်းမှာ ကျွတ်ကျန်နေခဲ့တဲ့
မင်းဖိနိပ်လေးတစ်ရံကို
ငါပြန်ကောက်ပေးချင်တယ်
ဗုံလုံသီးရယ်……။

ဗုံလုံသီးရေ…..
ဝင်္ကပါ သီအိုရီတွေထဲ
လူဖြစ်နေကြရတဲ့ ငါတို့ဘဝမှာ
ယုံကြည်ချက်ဆိုတာ
သောက်နေကျ ဘီယာတစ်ခွက်လောက်တောင်
တန်ဘိုးရှိရဲ့လား…..
ဒီလိုနဲ့
ငှက်ငယ်တွေ အိမ်တန်းပျောက်နေကြတာ
ရပ်စေသား…..။။။

အဲ့ဒီ ခေတ်သစ်ဖန်စီဇာတ်လမ်းတစ်ခုရဲ့
ပြဇာတ်ဆန်ဆန် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ထဲမှာ
ပြည်လမ်းမကြီးပါတယ်….
စိမ်းလန်းစိုပြေပန်းခြံလေးပါတယ်….
Moon Bakery ပါတယ်….
ကျွန်တော် ကျွန်တော်နဲ့ပြောတက်တဲ့
ပျဉ်းမနားသူ ညိုစိမ့်စိမ့်
ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါတယ်…
နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးပါတယ်….
ရန်ကုန်ဘဆွေပါတယ်…
ကြည်အေးပါတယ်….
လူတန်းစားတိုက်ပွဲတစ်ချို့ရဲ့
သရုပ်မှန်ပန်းချီးကားတွေပါတယ်….
ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်နာဖြစ်ချင်တဲ့
လမင်းနဲ့ မြှားယူနေရတဲ့
မင်းရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေပါတယ်လေ……။

ငါမှတ်မိနေသေးတယ်
ဗုံလုံသီးရေ…..
ဆူပွက်ညံနေတဲ့
မော်ဒန်ရောခ့် ဂီတတွေနဲ့
ပြေးလွှားနေတဲ့ မီးရောင်တွေကြားမှာ
စည်းချက်ကျကျ ယိမ်းနွဲ့ပေါက်ကွဲနေတဲ့
မင်းရဲ့ ကကြိုးကကွက်တွေပေါ့…..
ဘဝရဲ့ အလိုမကျမှုတွေကို
ငါတို့တွေ ဒီလိုနည်းမျိုးနဲ့
ဖောက်ထုတ်ပစ်နေရတဲ့
လူဖြစ်လာရတာနဲ့တောင် မတန်ဘူး…..။

နောက်ဆုံးတွေ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ညနေက
လှည်းတန်း YKKO ရဲ့ ဒေါင့်တစ်နေရာမှာ
ရီဝေနေနဲ့ ငါမျက်ဝန်းတွေကြည့်ရင်း
ဆုံးဖြတ်ချက်တွေပျက်သားဖို့
အားပေးခဲ့တဲ့ မင်းစကားသံတွေကြားယောင်နေမိတယ်
ဗုံလုံသီးရယ်…..
ငါတို့အသွေးအသားတွေနဲ့ မြှားယူနေကြရတဲ့
မျှော်လင့်ချက်တွေ
ပြည့်စုံပါစေသား…..။

ဗုံလုံသီးရေ…..
စနစ်ဆိုးတစ်ခုရဲ့ ဆန်းသပ်ကာလထဲမှာ
ချအစားခံထားရတဲ့
ယုံကြည်ချက်တွေက
ဗို့အားနည်းနေတဲ့ မီးသီးတစ်လုံးလိုပဲ….
ကိုယ်ကိုယ်ကိုယ် လင်းအောင်တောင်
မနည်းကြိုးစားနေရတာ….
မှောင်မှိုက်နေတဲ့
မင်းမြို့ရိုးကို ငါ အလင်းမပေးနိုင်ခဲ့တာ
ခွင့်လွှတ်ပါ…..

ဒီလိုနဲ့ ဗုံလုံသီးရေ….
နွေဦးလေပြေတွေလည်း
ငါဆီတကျော့ပြန် ရောက်လာခဲ့ပေမယ်
မနှစ်ကလောက် မလှတော့တာတော့ အမှန်ပါပဲ…
မက်မွန်ပန်းတွေလည်း မပွင့်နိုင်သေးလို့
နွေဦးရဲ့ ရသဟာလည်း
ငိုကြွေးဝမ်းနည်းလို့ပေါ့…..
မင်းဆီကိုရောက်လာမယ့် နောက်နောင် နွေဦးတွေမှာတော့
မက်မွန်ပန်းတွေနဲ့
နွေဦးလေပြေတွေက
ငါ့ ညီမရဲ့ နွေဦးတွေ ပီပြင်ပါစေသား….။

နှင်းဆီရနံ့တွေရဲ့ မွှေးထုံသင်းပျံမှုတွေကြားမှာ
ပန်းနုရောင်ပွင့်ဖက်စတွေရဲ့ နူးညံ့သိမ်မွေမှုတွေကြားမှာ
ဖြာကျနေတဲ့ မျှော်လင့်ချက် လရောင်ရဲ့အောက်မှာ
ဆွတ်ပျံကြည်နူးဖွယ် ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ပါစေသား……

အံ့ဘုန်းမြတ်
(2009.MARCH 4)

(2009. FEB 27 23:00 PM  ပြည်လမ်းမပေါ်တွင် ကားအက်စီးဒန့်ဖြင့် ဘဝတပါးကူးပြောင်းသွားသော ညီမငယ် ဗုံလုံသီး ကောင်းရာသုပတိလားစေသား)